– Na to wygląda.

do Encino, a tam znajdzie knajpę Blue Burro.
Więc naprawdę się wściekła, kiedy zaczęły się mdłości.
– Ja? Nie wierzę? Skądże. To nie w moim stylu. – Uśmiechnął się ostro, po swojemu. –
Bentz już miał to zrobić, gdy jego uwagę przykuły krzyki dobiegające z plaży. Odwrócił
– Nie.
tutaj, ty i twoje dziecko!
dłonie tańczyły na jego ramionach.
– Wiem – odparł Montoya i przesłał Bentzowi wszystkie dane. Już miał się rozłączyć, ale
– Jasne.
niewłaściwym czasie – miała pecha, że jej schowek znajdował się obok feralnej ósemki.
prowokującymi.
Ale, do cholery, co ma z tym wspólnego Jennifer Nichols Bentz?
Ze ściśniętym sercem zerknął za siebie. Suche liście zaszeleściły, choć nie powiał nawet
– Ładna.

Aby zyskać na czasie, wzięła z lady ścierkę i długo
Poczuła się jak uderzona obuchem. Jej obawy się potwierdziły.
– Nic – szepnęła. – Wyjechała... Ma teraz własne ży... ży... – Spojrzała
dłonie na oparciu jej krzesła.
drzwi i rzucił się do aparatu z nadzieją, że nie włączyła się jeszcze sekretarka.
zdecydowaną. Zauważyłam, że jak już coś postanowi, to koniec.
Kiedy po omdleniu przyniósł ją do domu, była
niepewności i wątpliwości, zrozumiał, że będzie musiał
westchnienie sięgnęła po widelec. Nie było go. Wsunęła
co cię szczególnie pociąga w mężczyźnie.
Wyciągnęła rękę i zaplątała ją w jego wilgotnych włosach.
zaproś ją do jakiejś eleganckiej restauracji. Niewątpliwie zasłużyła
wyjazdem zadzwonili pod 911 i zgłosili śmierć Julianny. Potem opuścili
niemal go odepchnęła. Spojrzała na jego czerwoną twarz, drugi
wiszącymi w oszklonych drzwiach.